Ανάδρομος Δίας στο Σκορπιό

Η Διαδικασία της Εξέλιξης

Εξέλιξη...

..μια λέξη γένους θηλυκού που δηλώνει το επόμενο στάδιο μιας κατάστασης,που μπορεί να φέρει βελτίωση,μόνο αν υπάρχει διαφοροποίηση από την προηγούμενη κατάσταση.

Η εξέλιξη δεν είναι απλά ένας κύκλος που οριστικά και αμετάκλητα έχει αρχή και τέλος.

Εχει το σχήμα μιας σπείρας,ένα πανάρχαιο ελληνικό σύμβολο,που σχετίζεται με τον Χρόνο,σαν μια ατέλειωτη γραμμή ανάπτυξης,συνέχειας και ρυθμού της ίδιας της ζωής.

                                                        Ένα αστέρι γεννιέται

Δυνατό παράδειγμα ένα αστέρι που ο πυρήνας του δεν παράγει πια ενέργεια.Αποσυντίθεται μετά από μια έκρηξη και όλα του τα συστατικά σκορπίζονται στο Σύμπαν με μορφή μικροσωματιδίων.

Αυτή η αστρική σκόνη μπορεί να αιωρείται και να ταξιδεύει στο Σύμπαν για εκατομμύρια χρόνια,μέχρι να έρθει η στιγμή που η επανασύνθεση των μκροσωματιδίων να δημιουργήσει ένα νέο αστέρι με διαφορετική όμως μορφή.Με τον ίδιο τρόπο ακριβώς τρόπο,έχει δημιουργηθεί και η ζωή στον δικό μας πλανήτη,με τον άνθρωπο να είναι κ αυτός φτιαγμένος από αστερόσκονη.

                                            " Όπως πάνω έτσι και κάτω"

Η σύγχρονη επιστήμη μέσα από αστροφυσικές και βιολογικές μελέτες,διακρίνει μια συσχέτιση στην σύνθεση των δύο κόσμων,του Σύμπαντος με την Γη.

Οι αντιστοιχίες που διακρίνονται στην δομή και την λειτουργία ενός ηλιακού συστήματος με ένα κύτταρο,στο μόνο που διαφέρουν είναι η κλίμακα μεγέθους τους,στον χώρο και τον χρόνο.

Έτσι η γέννηση του,η ανάπτυξη του,η παρακμή του και ο θάνατος ενός ανθρώπου,είναι ίδια με αυτήν της αποσύνθεσης κ της επανασύνθεσης ενός άστρου.

Και όπως το άστρο φέρει το «πρώτο» κύτταρο του Σύμπαντος που δημιουργήθηκε πριν από πολλά δισεκατομμύρια χρόνια,έτσι κ ο άνθρωπος φέρει την Θεία Σπίθα.

                                                            Θεία Σπίθα

Καθ΄εικόνα και καθ΄ομοίωσιν του Θεού,αναφέρει η Βίβλος αλλά και ο μύθος του Προμηθέα αποκαλυπτικός για την Θεία καταγωγή του ανθρώπου,που πάει όμως λίγο πιο βαθιά,τονίζοντας πως η βελτίωση έρχεται μετά από την διαφοροποίηση της προηγούμενης κατάστασης.

Ο Προμηθέας ήταν ένας από τους Τιτάνες που συμμάχησαν με τον δία και συνέβαλε τα μέγιστα στην δημιουργία του ανθρώπινου γένους,δίνοντας τους μορφή ίδια με των θεών.

Αθάνατος ο ίδιος αλλά υπερασπιστής της ελευθερίας και πολέμιος της τυρρανίας,έκλεψε την φωτιά από τους θεούς και την χάρισε στον άνθρωπο ,για να επιβιώσει και να συνειδητοποιήσει την δύναμη της αιωνιότητας,μέσα από την αθανασία της ψυχής.Μια πράξη που όσο και να υπήρχαν καλές προθέσεις ,(ο σκοπός δεν αγιάζει ποτέ τα μέσα) προκάλεσε την τιμωρία του δία,τόσο για τους ανθρώπους όσο και για τον Προμηθέα.

Πλασμένος από αστερόσκονη λοιπόν ο άνθρωπος,με το πρωταρχικό κύτταρο της δικής του αστερόσκονης να είναι η Θεία Σπίθα, «γνωρίζει» την Θεία του καταγωγή και αντιλαμβάνεται πως δεν είναι τίποτα άλλο εκτός από ενέργεια,που δεν «πεθαίνει» ποτέ μα και ούτε χάνεται.Το μόνο που του συμβαίνει στο γήϊνο πεδίο,είναι το διαφορετικό κοστούμι,που «φοράει» σε κάθε του ζωή.

                                              

                                  Ακασικά Αρχεία

Αυτή η πορεία της ψυχής,καταγράφεται σε ένα «βιβλίο» και κάθε φορά που η ψυχή ενσαρκώνεται,παίρνει μια μορφή για να μπορεί να γράψει ένα νέο κεφάλαιο στο «βιβλίο» της εξέλιξης της.Σε κάθε νέο κεφάλαιο υπάρχει και ένα καθορισμένο χρονικό περιθώριο, και όταν αυτό  το κεφάλαιο «λήξει»,το χρονικό περιθώριο καταργείται, μέχρι που η Ψυχή να είναι «έτοιμη» να αντιμετωπίσει ξανά την Κάθοδο της στην Ύλη.

                                               Θάνατος και Επαγέννηση

Ο φυσικός θάνατος είναι η στιγμή που η ψυχή,σαν την αστερόσκονη που φέρει όλα τα χημικά στοιχεία του άστρου που καταστράφηκε,έτσι και η ψυχή φέρει όλες τις μνήμες  από τα γεγονότα κ τις καταστάσεις από την ζωή που βίωσε,μέχρι την στιγμή της επαναγέννησης της με τον dr Duncun Mc Dougall,να υποστηρίζει πως κατά την στιγμή του θανάτου,το σώμα γίνεται ελαφρύτερο κατά 21 γραμμάρια.

Στην επαναγέννηση,όλοι οι φόβοι όμως κ οι ανησυχίες για τις καθορισμένες συνθήκες γέννησης  και τις εμπειρίες της επόμενης ζωής, εξαφανίζονται μέσα από μια δικλείδα ασφαλείας ξεχνώντας κάθε λεπτομέρεια από το παρελθόν της,όταν αυτή εισέρχεται στο σώμα,στη εμβρυακή φάση κατά τον 4^ο ή 5^ο μήνα της κύησης.

                                                Τι κληρονομεί ο άνθρωπος;

Γενετικά το μόνο που κληρονομεί ο άνθρωπος από τους γονείς που επέλεξε η ψυχή να γεννηθεί,είναι η εμφάνιση του.Το ύψος,το φύλο,το χρώμα των ματιών,το σχήμα της μύτης,των αυτιών,του στόματος κ το πυκνό ή αραιό μαλλί.

Φέρει όμως μαζί του όλες τις ανεκπλήρωτες επιθυμίες των προηγούμενων του ενσαρκώσεων,τις εντυπώσεις,τα συναισθήματα κ τις συμπεριφορές.Και μπορεί το περιβάλλον που μεγαλώνει να ασκεί επιρροή στην διαμόρφωση του χαρακτήρα του,οι αντιδράσεις όμως και οι συνήθειες του προς τις νέες συνθήκες της παρούσας του ζωής,εκφράζονται με κυρίαρχες τις εμπειρίες από το παρελθόν της ψυχής του.

Οι ψυχές από όλη την Πλάση,είναι τα αγαπημένα παιδιά του Θεού και όλες ανεξαιρέτως χωρίς καμμιά διάκριση,έχουν την απέραντη Του αγάπη κ υπομονή.Καμμιά ψυχή δεν είναι θύμα ενός εκδικητικού Θεού που μπορεί να καταδικάσει σε μια ζωή στέρησης κ πόνου κ καμμιά Ψυχή δεν τυχαίνει ιδιαίτερης γενναιόδωρης μεταχείρησης από τον Θεό.Όλοι απέναντι στον Θεό είμαστε ίσοι.

Υπεύθυνη για τα γεγονότα κ τις καταστάσεις που βιώνει στο Παρόν,είναι η ίδια η ψυχή. Είναι η δική της κληρονομιά από ένα παρελθόν που η ίδια έχει δημιουργήσει. Το γεγονός ότι δεν το «θυμάται» δεν σημαίνει ότι αυτό δεν υπάρχει.Λαμβάνοντας το αντάλλαγμα των δικών της πράξεων,βιώνει το αποτέλεσμα τους.Η ζωή κάθε ανθρώπου είναι μια μεταβατική περίοδος στην πορεία της ψυχής,και είναι ένα Θείο Δώρο,που μπορεί μέσα από το Παρελθόν,να μαθαίνει στο Παρόν πως να  να προετοιμάζεται για το Μέλλον.

                                                    Πως μαθαίνει η Ψυχή;

Υπάρχει μια σύνδεση ή ένας «παλιός λογαριασμός» ανάμεσα σε 2 ψυχές,που είχαν διαμορφώσει μια σχέση,σε μια από τις προηγούμενες ζωές.Αυτή η σύνδεση,τους φέρνει ξανά μαζί σε νέες επαναγεννήσεις,για να μπορέσουν είτε για να κλείσουν λογαριασμούς,είτε για να συνεχίσουν μια σχέση αγάπης κ συγχώρεσης.

Πολλοί άνθρωποι,όταν γνωρίζουν για πρώτη φορά κάποιον άλλον άνθρωπο,είναι σαν να τους κτυπάει ένα ηλεκτροφόρο ρεύμα.Νοιώθουν μια  αίσθηση έλξης ή απέχθειας που δεν μπορεί να εξηγηθεί μέσα σε λογικά πλαίσια.Αυτό που συμβαίνει όμως πραγματικά,είναι ότι η μία ψυχή αναγνωρίζει την άλλη και παρότι έχουν διαφορετικά σώματα,οι καταγεγραμμένες διαφορετικές εντυπώσεις και συναισθήματα ενεργοποιούνται,ανάλογα με την προηγούμενη τους σχέση.

Οι διαπροσωπικές λοιπόν σχέσεις είναι  αυτές που αποτελούν την πορεία της μαθητείας της ψυχής,στην κάθε της ζωή.Και ο πιο σημαντικός της δάσκαλος δεν είναι ούτε αυτές με το περιβάλλον που μεγαλώνει,ούτε οι γονείς,ούτε και οι ερωτικές/ συζυγικές ή επαγγελματικές του σχέσεις.Είναι οι σχέσεις με τα παιδιά του,γιατί είναι η μόνη σχέση που έχει ακριβώς τα ίδια χαρακτηριστικά με την σχέση της ψυχής με τον θεό.Από τα παιδιά του ο άνθρωπος μαθαίνει την ανιδιοτελή αγάπη και την συγχώρεση.Δύο έννοιες,απαραίτητες που τρέφουν την ψυχή για να διανύσει με επιτυχία το πνευματικό της μονοπάτι.

Με την κατανόηση της μετενσάρκωσης ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται την μορφή της δικής του αθανασίας.Αυτή η κατανόηση είναι ιαματική,ένα «φάρμακο» που θεραπεύει φοβίες,εμμονές,ανησυχίες ,περιοριστικές σκέψεις.Οι άνθρωποι πολλές φορές αναρωτιούνται τι πρέπει να κάνουν κ πως να το κάνουν,για να γεμίσουν την ζωή τους με αγάπη.Η αλήθεια είναι πως δεν χρειάζεται να κάνουν τίποτα.Αν εμπιστευτούν την σχέση της ύπαρξης τους με το Θείο Πνεύμα,χωρίς να εγκλωβιστούν στην ασφάλεια και την άνεση της ευκολίας,οι σπόροι που θα φυτέψουν στο Τώρα Θα δώσουν υγιείς καρπούς στις επόμενες τους επαναγεννήσεις.

                                                        Το Τώρα

Θα μου πείτε ..........δηλαδή θα πρέπει να περιμένω στην επόμενη ζωή για να δω μια άσπρη μέρα;.......όχι βέβαια .......αν δούμε το σχέδιο ζωής που αποτυπώνεται την στιγμή της γέννησης μας μέσα από τα μάτια της Ψυχής και όχι του Εγώ,αν συνειδητοποιήσουμε ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο,αν ανακαλύψουμε το νόημα πίσω από κάτι που μας πληγώνει ή μας περιορίζει,μπορούμε να αποκτήσουμε σωματική,συναισθηματική και διανοητική ισορροπία.

Ο Einstein έλεγε πως κανένα πρόβλημα δεν λύνεται με τον ίδιο τρόπο σκέψης και ο Αριστοτέλης υποστήριζε ότι τα πάντα διέπονται από την σκέψη,γιατί μόνο με την Γνώση των αιτιών κάποιου πράγματος ή μιας κατάστασης μπορούμε να εξάγουμε αληθινά συμπεράσματα.

Αυτό που ενώνει όλες τις ψυχές είναι η αναζήτηση της πνευματικής αγάπης,και το ζητούμενο στην εξελικτική τους πορεία είναι η ψυχική πρόοδος.

Η πρόοδος όμως χρειάζεται να σέβεται το παρελθόν,γιατί δυστυχώς η «ιστορία» επαναλάμβανεται όταν κάποιος το αγνοεί.